Niet alleen gebroken rugwervels deden pijn bij baanwielrenner Philip

Als baanwielrenner moet je niet bang zijn. Angstig is Philip Heijnen (23) zeker niet, al liep hij diverse zware blessures op. Ook na een zware val in Gent waarbij hij vier rugwervels brak, keerde de inwoner van Wanroij terug op het hoogste niveau. Philip fietst komend half jaar niet op de baan. “Door trainingen met de ploeg en wedstrijden op de weg kom ik aan veel kilometers, die ik straks op de baan nodig heb. Want ik ben en blijf een baanwielrenner.”

De Olympische Spelen van 2024 komt te vroeg voor de Brabander, maar in 2028 wil hij erbij zijn. De komende maanden gebruikt hij om te groeien als wielrenner. “Ik merk dat het steeds beter gaat, maar dat ik nog meer inhoud moet krijgen. Zodoende ga ik me volle bak inzetten op de weg. Niet dat Philip straks bij de derde bocht linksaf al moet lossen”, zegt hij lachend. “De inhoud neem ik mee naar het baanseizoen, daar wil ik presteren.”

Op de baan is hij gespecialiseerd in de langere onderdelen en uitgegroeid tot een Europese topper. Vrijwel iedere dag rijdt hij tijdens het baanseizoen met plezier van Wanroij naar de baan in Apeldoorn. “De snelheid die je ervaart, maakt het aantrekkelijk. Het is een heel technische sport, hoe gek het ook klinkt op een ovalen baan. Je moet een baan echt aanvoelen om de juiste lijnen te rijden. Vergelijk het met Max Verstappen, die heeft de circuits eerst ook moeten leren kennen.”

Philip is topfit, al gaat hij weleens naar de fysiotherapeut vanwege rugklachten. Die heeft hij overgehouden aan een zware valpartij op een Belgische wielerbaan in april 2022 waarbij hij vier rugwervels brak. “Het deed veel pijn, maar dat was niet het ergste. Als baanselectie werden we eerder opgeschrikt door het ongeval waarbij landgenote Amy Pieters ernstig hersenletsel opliep.”

“Ik was er klaar mee en stond op het punt om mijn fietsen op Marktplaats te zetten. De lol van de sport zag ik niet meer. De foto’s van de fietsen had ik al gemaakt. De liefde voor de fiets is echter heel groot en die nam uiteindelijk het vervelende gevoel over. In mijn herstel heb ik veel gehad aan mijn trainer en daarnaast sprak ik met een psycholoog. Zo ben ik er bovenop gekomen.”

Op de weg en zeker op de baan blijft er altijd het risico op een valpartij. “Natuurlijk loop je risico, dat moeten we accepteren. Het is nou eenmaal een harde sport, je zit zo dicht bij elkaar op de baan. Zodra je echter na gaat denken over de gevaren, kun je beter stoppen met topsport. Ik kan ook per ongeluk van de trap vallen en gewond raken.”

Wonder boven wonder zat hij na zijn gebroken rugwervels zo’n zes weken weer op de fiets en ruim een maand later pakte hij de Europese titel onder 23 jaar op het onderdeel koppelkoers. Philip hoopt nog veel vaker te mogen juichen. “Het mooie van baanwielrennen is dat je vaak de kans krijgt om voor de winst te fietsen. Het onderdeel omnium bijvoorbeeld is een combinatie van vier wedstrijden. Je bent topsporter en wil zoveel mogelijk winnen. Er is meer actie dan op de weg, waar je vaak uren op de fiets zit met uiteindelijk één winnaar.”

Lees het hele bericht van Omroep Brabant »